Φαινόμενο...
Η ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟ είναι από τις περιπτώσεις που σε κάνουν εθνικά υπερήφανο, ακόμα και αν είσαι Ολυμπιακός (σ.σ.: λέμε τώρα), και βέβαια με τις επιδόσεις της και με τους πολλούς Έλληνες στο ρόστερ (σ.σ.: ο φίλος ¶κης Παναγιωταράς και άλλοι GR κοσμούν τον πάγκο) σε κάνει και αισθάνεσαι όμορφα σήμερα, σε μια δύσκολη εποχή για όλους μας. Ακόμα και αν αναπνέεις, δεν ξέρεις αν θα έχεις οξυγόνο, έστω και με κάργα διοξείδιο του άνθρακα, τις επόμενες ημέρες, ακόμα και ώρες. Το μαχαίρι συγκρούεται με το κόκαλο, και ξέρετε, όταν δε βγαίνει αίμα, κάτι κακό προκύπτει και, όπως ο Γιώργος Μοσχούς, μπορεί να πληρώσεις με την ίδια σου τη ζωή. Είμαστε σε μια εποχή όπου τα πάντα απαξιώνονται και ο καθένας προσπαθεί να σε πείσει ότι δεν κάνεις μία, είσαι για τα μπάζα και, συμπτωματικά και αφού σου κάνουν χάρη, σου επιτρέπουν να ζεις ασθμαίνοντας.Με αυτά και με αυτά, αλλά και με άλλα που δε γράφονται (σ.σ.: πάμε μια Κινέτα, ΡΕ, να «ισιώσεις» εκεί, στο στενό, εκεί όπου ο Αντωνάκης τραβούσε τα πόδια για να μην της έρθει ο βράχος), πήραμε τα βουνά Κυριακή πρωί, καταπατώντας τον όρκο «ποτέ σε αγώνα, αν δεν γίνει ο χώρος κόσμημα», και όσο έχεις την ευθύνη.
Για το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις ο λόγος, και βέβαια εννοείται πως επιλέξαμε το ακροπολικό, το χωμάτινο σκέλος του ράλλυ. Κοντά στο μύθο, λοιπόν, έστω στον επίλογο, και πρόκειται για την αγωνιστική ενότητα που δικαιολογεί τον τίτλο «Ιστορικό ΡΑ», χάρη στον εξαιρετικό Αλυτάρχη, κ. Γιάννη Κέπετζη, τον άνθρωπο-εγγύηση για την ποιότητα και το κύρος του «έργου», τον άνθρωπο που επέζησε ανάμεσα σε κακά ποτισμένες τσουκνίδες, άλλοτε λουλούδια, μαραμένα πλέον και με ύπουλα αγκάθια.
Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε, τιμώντας και την ιστορία του αληθινού ΡΑ-WRC, γεγονός που βρίσκεται στα σωστά χέρια και θα λάμψει αύριο, αλλά και σε 12 μήνες, οπότε έχει τις προϋποθέσεις και για τη συνέχεια, ώστε να δούμε και τα Polo να πυροβολούν.
Μέχρι τότε, εκεί, στο κατέβασμα της Ελάτειας, αλλά και γενικότερα, και με το παραπάνω μάλιστα, αποζημιωθήκαμε χάρη στην ελληνική νίκη των Κωνσταντίνου Πίτσου-Στέλιου Καραπαπάζη, που έκαναν πάλι πολεμική μηχανή τη λευκή-κόκκινη Celica με τα ίδια τους τα χέρια, αξιοποιώντας γνώσεις και μεράκι. Το «καλυτερότερο»... ξύπνησαν τον Ελληνάρα μέσα μας, αφού χόρεψαν ζεμπέκικο και τσάμικο κακομαθημένους Ιταλούς εκτός πνεύματος του ράλλυ μας.
To ΥΕS έγινε ΝΑΙ, και βέβαια χειροκροτήσαμε με ενθουσιασμό και τον κ. Χρήστο Οικονόμου με το λευκό με ολίγον μπλε Escort ΜΚ1, αλλά και το γιατρό Χρήστο Πλατή, που συμβιώνει όμορφα στους χωματόδρομους με το νεαρό κύριο «Εl Nak Jr» και το πράσινο-λευκό Starlet, «πακέτο» που μας πήγε πίσω στο 1982, οπότε έκαναν 3ους χρόνους Γενικής οι Μανώλης Παναγιωτόπουλος-Νίκος Γενεράλης με αντίστοιχο όχημα και ποιότητα.
Η συνέχεια με τίτλο «Ελληνάρες» στις ειδικές διαδρομές του Ράλλυ Ακρόπολις WRC διά χειρός Λάμπρου Αθανασούλα, με ό,τι όχημα και αν οδηγήσει ο Λ.Α., αφού σε κάθε περίπτωση δε θα πάει για να «ταξιδέψει», αλλά για να αγωνιστεί. Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο, για τους ελληνικούς αγώνες, που έχουν ανάγκη από οξυγόνο με διεθνή απήχηση._ Στράτης Χατζηπαναγιώτου